نبره
مرا
اَوره
ترا
خواب
……
نمی برد
مرا
می آورد
تو را
خواب
نبره
مرا
اَوره
ترا
خواب
……
نمی برد
مرا
می آورد
تو را
خواب
ﮔﺪﺍ ﮔﺎﺯﻭﺭ ﭼﺎﮐﻮﻧﯽ
ﺧَﻼﯾﻘﺎَ
ﺗﯽ ﻏﻤﺰﻩ ﻓﻮﮐﻮﻥ ﻓﯿﺸﺎﻥَ ﺟﺎَ
…..
ﮔﺪﺍ ﮔﺸﻨﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﯼ
ﺧﻠﻖ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﭘﺎﺵِ ﻏﻤﺰﻩ ﺍﺕ
ﭼﯽ ﺧﻮﺷﻪ ﺧﻮﺵ
ﺍﻭﯾﺮﺍ ﺑﻮﺳﺘﻦ
ﯾﺎﺭﻩ ﮐﻮﮔﺎ ﻣﯿﺎﻥ
…..
ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﺳﺖ
ﮔﻢ ﺷﺪﻥ
ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻪ ﯼ ﯾﺎﺭ
چرا هر چی من می گم تو فقط می گی “انار، انار”! زبونت را زنبور نیش زده؟ از موی سفیدت خجالت نمی کشی؟ از این دو نخ شفید! تو مگه خواهر و مادر نداری؟ بازم می گه “انار”. چرا باید صدامو بلند نکنم؟ می ترسی همسایه ها بشنوند؟خب بذار بشنوند، تو یکی دیگه برام از فرهنگ آپارتمان نشینی حرف نزن! اگه حالیت بو، این غلطو نمی کردی! منه بدبختو بگو تازه رسیدم خسته و کوفته، اومدم دراز بکشم رو کاناپه که یه کم آرامش بگیرم،زن و بچه ی خودت بودن، اگه یهو می دیدن دوتا چشم نامحرم، مث دزادا، میخ اونا شده، زهره ترک نمی شدند؟ها؟ ادامه خواندن انار
چَره هر چی من گَم تو فقط همش گی ” انار، انار”! تی زباناَ گرزک بگَشته؟ جه تی سیفیده مو خجالت نکشی؟، جه تی دو خاله شیفید! تو مگرمار و خاخور ناری؟ بازم گِه ” انار”. چره وا می صدایا بولنده نوکونم؟ ترسی همسادان بیشتاوید؟ خاب بدار بیشتاوید، مره جه آپارتمان نیشینی فرهنگ، تو اِی نفر دِه حرف نزن! اگر تراَ حالی بوبوسته بی، اَ غلطاَ نوکودی کی! منه بدبختاَ بوگو تازه فارسِم خسته و کوفته، باموم درازاَ کشم کاناپه رو کی ایبچه آرامش بیگیرم، تی زن و زای بوبوسته بید، ایوارکی بیده بید دو تا نامحرمَ چوم، دوزدانه مانسان، اوشانه فاندره، زهله ترک نوبوسته دیدی؟ هاَ؟ ادامه خواندن انار دار/ درخت انار
لبانَ تامتول
نتانه
جیگا دَئن
چومَ یآسه یاَ
برگردان:
سکوت لب ها
نمی تواند
پنهان کند
اشتیاق چشم را
یک امشب
که پیش منی
چه زود تمام می شوم
ﺗﯿﺮﯼ ﻭﯾﺮﯼ ﺷﻪ
ﺩﯾﺮ ﺑﻪ ﺩﯾﺮ ﺩﯾﻨﻪ
ﺗﺮﺍ
می چوم
ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ:
ﺗﯿﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺩﯾﺮ ﺑﻪ ﺩﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ
ﭼﺸﻤﻢ
پور چیری میری کونه
اَ روزان
در و دیوارا واچوک
پاییز!
برگردان:
بسیار بازیگوشی می کند
این روزها
از در و دیوار بالا می رود
پاییز!
زندگی همین صبح است
همین درخت چنار
در قاب پنجره
همین کبوتری که نشسته
روی بالکن خانه
و بوسه ی صبحگاهی زنم
که برای رفتن به کوه
آماده می شود
و چون
پای رفتن
با او را ندارم
کمی غمگین است
زندگی همین غم زیبا ی کوچک است
ﻫﺎﭼﯿﻦ ﻫﺎﭼﯿﻨﯽ
ﺗﯽ ﭼﻮﻣﺎ
ﻣﯽ ﺭﻭ ﻓﻮﻧﭽﯿﻦ
ﻓﻨﺎ ﺑﻤﺎَ !
برگردان:
ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ
ﭼﺸﻤﺖ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺒﻨﺪ
ﻓﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻫﺎ!
ﻣﯽ ﻣﺎﭼﻦ
ﺩﻩ ﺑﻮﭼﻮﻟﮑﺴﺘﻪ
ﻟﺐ ﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮﮐﻮﻧﯽ ﺩ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﻩ
برگردان:
ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯾﻢ
ﭼﺮﻭﮐﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﯾﮕﺮ
ﻟﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ
هوای مدرسه دارد هنوز کودکی یم
دلم تنگ کلاس است و شور بچگی یم
صدای
تخته سیاه زیر گام های گچی
به آواز الفبا سرشته زندگی یم
کتاب تازه و
بابا که آب و نان می داد ادامه خواندن مهر نامه
ولگانا کی فوکونه
دیپیچه باغَ میان
کوگایه نقاشی کونه
پاییزه وا
برگردان:
وقتی که برگ ها را می ریزد
می پیچد توی باغ
محله را نقاشی می کند
باد پاییزی
مهربانِی
هر چَقد تقسا کونیم
کَماَ نیبه
ویشتراَ بِه
برگردان:
مهربانی را
هراندازه تقسیم کنیم
کم نمی شود
بیشتر می شود
بوگوفتم دو هیزار تومن داری فادی مرا! گِه کی آخر دو هیزار تومن نی پوله! باذون راه دکفه شِه. خاستیم بگم تراَ یاد ایسه تی پهر، او سالَ پیله برفی، خانه جاَ تراَ بیروناَ کوده! من تراَ باوردم می پهره خانه. هسا دو هیزارتومن واسی، می رویا زمین تاودی! کم ترا محبت بوکودم. می مآر تره کم بنا! می خاخورا بوگو، چنقد تی خاطرا خاستی. ادامه خواندن چی بوبوسته هسا!/ چی شده حالا!
چانچو* مهرباناَ بو
می چاَنَ سر
امیدَ جا، زیبیل بار داره
برگردان:
چانچو مهربان شده
روی شانه ام
از امید، بارِ زنبیل دارد
*چانچو: چان: شانه + چو: چوب. وسیله چوبی برای حمل بار زنبیل که بر شانه می نهادند
ایمشب میجیک نزنم
جه هر شب ویشتر
تی قدراَ دانم
برگردان:
امشب پلک برهم نمی گذارم
از هر شب بیشتر
قدر تو را می دانم
احیا شب
تی قدر
می قبله!
برگردان:
شب احیا
قدر تو
قبله ام
خو جورابا کی شوستاندره، خو لیباساَ کی فیچاله، کفشَ کی واکس زنه، سوکوله نخانده بو جه خاب ویریزِه، موسترایاَ کی برق تاوده ، یَقلَوی یا کی گیره مُقسّمه غذا جلو، سربازی تختَ سر کی درازاَ بِه، خانه و خو اوتاقاَ خاطر آوره. صلات ظهر کی بیداراَ بوستی و غُرغر کودی، می جوراب کو! می شلوار چَره اطو ناره! غذا چره سرده! سَسَه! شوره! تورشه!
بمانسته مورخوصی کی بشه، خو مآره رویاَ چوطو وا نیگاه بوکونه! نانه کی مآره چوم اونی رافایی ره تلس بوکوده رایاَ فاندره.
برگردان: ادامه خواندن نوکوده کار/ کارِ نکرده