بوگوفتم دو هیزار تومن داری فادی مرا! گِه کی آخر دو هیزار تومن نی پوله! باذون راه دکفه شِه. خاستیم بگم تراَ یاد ایسه تی پهر، او سالَ پیله برفی، خانه جاَ تراَ بیروناَ کوده! من تراَ باوردم می پهره خانه. هسا دو هیزارتومن واسی، می  رویا زمین تاودی! کم ترا محبت بوکودم. می مآر تره کم بنا! می خاخورا بوگو، چنقد تی خاطرا خاستی. ادامه خواندن چی بوبوسته هسا!/ چی شده حالا! ←

خو جورابا کی شوستاندره، خو لیباساَ کی فیچاله، کفشَ کی واکس زنه، سوکوله نخانده بو جه خاب ویریزِه، موسترایاَ کی برق تاوده ، یَقلَوی یا کی گیره مُقسّمه غذا جلو، سربازی تختَ سر کی درازاَ بِه، خانه و خو اوتاقاَ خاطر آوره. صلات ظهر کی بیداراَ بوستی و غُرغر کودی، می جوراب کو! می شلوار چَره اطو ناره! غذا چره سرده! سَسَه! شوره! تورشه!

بمانسته مورخوصی کی بشه، خو مآره رویاَ چوطو وا نیگاه بوکونه! نانه کی مآره چوم اونی رافایی ره تلس بوکوده رایاَ فاندره.

برگردان: ادامه خواندن نوکوده کار/ کارِ نکرده ←

کرا شونده بی، سرَدسمال جخطرا داَبی. ترا توندا گیفته بو. هیچّی نوگوفتم. می خیال کی، سرَ دسمالَ بونه ره واگردی و ایواردم ترا دینمه. هر دو تا نخ نما بوبوستیم اَ سالانَ مئن.

برگردان:

داشتی می رفتی، روسری یادت رفته بود. عجله داشتی. چیزی نگفتم. خواستم به بهانه روسری برگردی و یک بار دیگر توراببینم. هر دو نخ نما شده ایم در این سال ها.

بمانسته نوخالانه جماکونه. صحرایا حسابی جاروفارو بوکوده. پلکانان، تمیزا بوستید. فردا صبح سر، صابخانه اسباب کشی کونه.جه پی کنی اولان تا ساختمانَ تومامه بو کار، نیگهبانی بدا هیا. اونی دیل خوشه کی تا تازه کارا پیدا کودنه ره، اقلا” چند شب خو زن و زاکه ور سر به بالین نیهِه.

برگردان:

آخرین نخاله ها را جمع می کند. حیاط را حسابی آب و جارو کرده. راه پله ها تمیز شده اند. فردا اول وقت صاحبخانه اسباب کشی می کند. از اول پی کنی تا پایان کار ساختمان، نگهبانی داده اینجا. دلش خوش است تا پیدا کردن کار جدید، لااقل چند شبی کنار زن و بچه اش سر به بالین می گذارد