گاهی به من نگاه کن
که بهانه ای بودم
تا آسمان
فرصت دیدار تازه کند
گاهی به من نگاه کن
که بهانه ای بودم
تا آسمان
فرصت دیدار تازه کند
چن وخته
غروبَ تماشا نوکودی؟
با نئسایی وارشَ جیر
هیستاَ بی
یا ایتا درختَ خب نیگا نوکودی
چن وخته هاَ؟
فقط بئسایی
حسرتَ تی دیل جوکودی!
ترجمه ادامه خواندن حسرت
قهوهَ، زرخ خورم
چی شیرین خاطره داره هه فنجان
جه تی لب…
…
قهوه را تلخ مینوشم
چه خاطره ی شیرینی دارد این فنجان
از لبَ ت…
چی خُب فَتاشتی می دیله سنگاَ
نیویره
اَمی خاطرخواهی مجسمه
چوطو وا گولاز بوکودیبی
توقایی میدانَ سر
…
چه خوب تراشیدی سنگِ دلم را
وگرنه
مجسمه خاطرخواهی ما
چگونه باید فخر می فروخت
در میدان عشق
آزاده باشی
و عاشق
شهید میشوی
برداندره باد
تی لچّکه
مره َم خو همراَ
.
برگردان:
باد میبرد
لچکَ ت را
مرا هم با خودش
ایواردم
وارش
اَمرا هیستا کونه
اَمی دیماَ خوشاده،
واروخه
ناخوشی پاماله یاَ
زرد َزالی رنگا
َجه من فاگیره
خو جان دوکونه
پاییز
…..
رنگ زرد کم رمق را
از من می گیرد
توی جانش می کند
پاییز
دکتر می گوید
دغدغه ها
گودال می کنَند در کمرم
“زمان”ِ بطور کلی
به”فرصت نفس کشیدن”
مجال ترخیص نمی دهد
برای بهزاد موسایی نویسنده و پژوهشگر برجسته گیلانی که در ساعات اولیه بامداد امروز شنبه 22 شهریور 93 در یک سانحه تصادف در جاده اندیمشک از بین ما رفت. یادش گرامی
اَبرم
نمی توانم ببارم
شاید آسمان
هوای زمین را دارد
شاید زمین
خسته شده
از سیلاب پی در پی
طاقت ندارد ادامه خواندن ابرم…برای بهزاد موسایی
یک شب که به آغوش تو بر می گردم
چون گرم شدم دگر نبینی سردم
خواهم که مرا چنان بپیچی در خود
تا زنده شوم در تو و فانی گردم
بی تو می سرَا زنم به دار و دیفال
گیج گیجی خورم نانم چوطو بهِ می حال
همّه تان گیدی مستاکودم می بزِمَه
واخب نی ییدی توشکه بوخورده می فال
…..
بی تو سرم را به دارو دیوار می زنم
تلوتلو می خورم نمیدانم چه حالی می شوم
همه می گویند مست کردم و می زده ام
خبرندارند که گره خورده فال من
شعر را در حمایت از کمپین گسترش موزیک خیابانی در ایران سرودم
تو سرخ و سیفیدی
من
واپلکسته زرد
کشاَ گیر مرا
مهربانی بوکون
کی نارنج
بهاری بوکونه اَمی خانه یاَ
ترجمه ادامه خواندن نارنج
ایتا تی کوجه خنده
ایتا میجیک زئنَ زمات
جخطرا نیشه مرا
ایتا عمر
برگردان:
یک لبخند
در یک پلک برهم زدن
از یادم نمیرود
یک عمر
برای سیمین بهبهانی
بانو!
چرا رفتی
میدانم
که میمانی
در خانه من
در قلب افغانی و تاجیک
و در تاریخ عشق و شعر،
اما نمی دانم
چرا من بیقرارم باز!
تی شوئون
آب آبی ارسو
تاسیانی راشی
…..
رفتن تو
سیلاب اشک
جاده ی دلتنگ
عاشق
مستی ست
که مبعوث میشود
کوچه
تنگاماَ بِه
هرزمات
دیرا کونی
…
کوچه
تنگ می شود
وقتی
دیر می کنی