همه‌ی نوشته‌های فکرآزاد

درباره فکرآزاد

پرویز فکرآزاد، متولد ۲۷ اسفند ۱۳۳۳ در رشت، هنرمند معاصر گیلانی است که در زمینه های گوناگونی به زبان‌های فارسی و گیلکی مانند شعر، داستان، عکس و فیلم کوتاه و … فعالیت دارد. آثار او در نشریاتی چون بازار، نقش قلم، کادح، كتاب كادوس، گيله‌وا، دادگر، فرهیختگان، همشهری، ره آورد گیل، آوای شمال و… به چاپ رسیده است. او چند کتاب در دست تهیه دارد که در حال ویرایش بوده و امید می‌رود که به زودی به چاپ برسد.

کوجی بانی گیشه/ عروسک قدیمی

آثار هنری، شعر فارسی، شعر گیلکی، ، ، ،
عکس از موزه عروسک های ملل. کارگاه گیلان
عکس از موزه عروسک های ملل. کارگاه گیلان

عروسکی قدیمی‌یم
میان صندوقچه کهنهَ ت
از کودکیَ ت بپرس
خبرَ حال مرا دارد؟

شعر اصلی گیلکی:

ایتا قدیمی گیشه‌یم
تی کهنه صندوقچه میان
واپرس تی کوجی بانی‌یا
جه می حال خبر داره؟

 

مجسمه

آثار هنری، شعر گیلکی، ، ، ،

 چی خُب فَتاشتی می دیله سنگاَ
نیویره
اَمی خاطرخواهی مجسمه
چوطو وا گولاز بوکودیبی
توقایی میدانَ سر

…
چه خوب تراشیدی سنگِ دلم را
وگرنه
مجسمه خاطرخواهی ما
چگونه باید فخر می فروخت
در میدان عشق

فال

آثار هنری، شعر گیلکی

بی تو می سرَا زنم به دار و دیفال
گیج گیجی خورم نانم چوطو بهِ می حال
همّه تان گیدی مستاکودم می بزِمَه
واخب نی ییدی توشکه بوخورده می فال

…..
بی تو سرم را به دارو دیوار می زنم
تلوتلو می خورم نمیدانم چه حالی می شوم
همه می گویند مست کردم و می زده ام
خبرندارند که گره خورده فال من

خاخورزا / خواهرزاده

آثار هنری، داستان گیلکی، ،
  • یعنی تو خالاَ داری؟ می چوم تلس بوکوده آخه زای! یعنی ایتا خاخورزا واَ بدارم اونم اَجور بی وفا! من چی گناهی بوکودم می دیله توشکه بزم به تی دیل آخر زای! کم تره زحمت بکشم! تی آبخانه آبَ کم خالی بوکودم؟ جه می خاخور کمتر تی غورصه بوخوردم؟ می دیله خوشی تویی زای! من کی هرماله اینتظاری جه تو نارم! فقط هر ماه ایوار واَ بایی اَ خانه دراَ بزنی؟ باز خدا همسادانَ پهرومارا بیامورزه! بازار شوندریدی، مره م خرید کونیدی. ادامه خواندن خاخورزا / خواهرزاده ←

چیسی تو!/ چه هستی تو

آثار هنری، شعر گیلکی، ، ، ، ،

ﻧﯿﮕﺎ ﺑﻮﮐﻮﺩﯼ ﻣﺮﺍَ

ﺷَﻮﺍﻟﻪ ﺍﯼ ﺑَﻮﺍﺭﺳﺘﻪ

ﭼﯽ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﯿﮕﯿﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺟﺎﻧﻪ

ﺟﻪ ﻣﻦ ﺩَﻭﺍﺭﺳﺘﻪ

ﻟﻮﭼﺎﻥ ﺑﺰﻩ ﺍﯾﯽ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻧﻨﺎﯾﯽ

ﺑﻮﺷﻮﯾﯽ ادامه خواندن چیسی تو!/ چه هستی تو ←

کوچه (داستان کوتاهِ کوتاه)

آثار هنری، داستان گیلکی، ،

نانم کویا اونا بیده دارم. سرو دیم اونه شین خیلی مره آشنایه. صحبتَ سرَ واکودنه رِه، واورسم:

– آقا پسر! ببخشید اَ کوچه نام چیسه؟

جواب دیهه:
– صومابجار!

گمه:

– دانم، اَ کوچه گم!  اَ فرعی کوچه!؟ ادامه خواندن کوچه (داستان کوتاهِ کوتاه) ←