یک دیدگاه دربارهٔ «اویر/ گمشده»

1. جهان و هر چه در آن است خانه‌ی عشق است

   تمام عالم و آدم بهانه‌ی عشق است

   به اشک می‌دهمش آب و دل خوش است به آن

   که این جوانه‌ی کوچک جوانه‌ی عشق است

   به عطر تازه‌دم چای یار دل بسپار

   که گاه یک هِل کوچک نشانه‌ی عشق است

   درون سینه‌ی من آتشی‌ست عاشق‌سوز

   تبی که سوخت مرا از زبانه‌ی عشق است

   دوباره از تو سرودم دلم هوایی شد

   غزل که نیست عزیزم ترانه‌ی عشق است

   به قول خواجه قدم روی چشم من بگذار

   کرم نما و فرود آ که خانه‌ی عشق است

   پاسخ